Joanna Pyszna, Ofiarować się trzeba na przepadłe. Charyzmat Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego w życiu s. Zofii Czarneckiej CR, wyd. II

W refleksji nad życiem konsekrowanym dotykamy bardzo złożonej problematyki, obejmującej choćby zagadnienia tożsamości i sensu takiego stylu życia oraz jakości świadectwa, jakiego od osób poświęconych szczególnej służbie Bożej oczekują inni. Niestety, klasztor często kojarzony jest z monotonią i biernością. Już sam Jezus uprzedzał, że nie każdemu będzie dane zrozumieć tajemnicę tego szczególnego powołania: „Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane, bo... są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!” (Mt 19, 11–12). Bolesnego niezrozumienia doświadczyła również s. Zofia Czarnecka: jej ojciec wolał, by wybrała innego (ludzkiego) oblubieńca, tak wielu mężczyzn zachwycało się przecież jej nieprzeciętną urodą i inteligencją. Zofia świadoma jego nieprzychylnego stanowiska modliła się, aby uchwycił on sens tego, co stało się jej udziałem. „Kto pozna więcej, kocha więcej, a kto kocha więcej, smakuje więcej”, pisała św. Katarzyna z Sieny. W myśl tej maksymy s. Zofia zwróciła się w liście do ojca słowami: „im głębiej będziesz poznawał moje nowe życie, tym jaśniejsze i zrozumialsze będzie dla Ciebie moje szczęście”. Jak zobaczymy, śledząc historię s. Zofii Czarneckiej, na drodze życia zakonnego człowiek może realizować w pełni swoje człowieczeństwo, bardziej i efektywniej otwierając się na transcendencję, która jest właściwą przestrzenią aktualizacji ludzkiej istoty i ekspansji ludzkiego ducha, karmiącego się wartościami ponadczasowymi.

Temat pracy skłania do refleksji nad tym, jak s. Zofia Czarnecka realizowała w swoim życiu paschalny charyzmat Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego, jak go rozumiała oraz na jakich płaszczyznach w szczególny sposób go urzeczywistniała. Celem niniejszego opracowania będzie ukazanie jej szczególnej zażyłości z Chrystusem, będącej sercem wytrwałego kroczenia paschalną drogą zgodnie z mottem i duchowością zgromadzenia: „przez krzyż i śmierć do zmartwychwstania i chwały”.

(Ze wstępu)

Publikacja dostępna online  w formacie pdf w poniższej zakładce: Załączniki